پرفورمنس «جاده، احساس و ما»
هر کجا هستم باشم/ آسمان مال من است/ پنجره، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است
در این وصل بر آن شدم تا پرفورمنسی با محوریت و تمثیل «جاده‌ها» برای شما اجرا کنم. به قول سهراب «جاده یعنی غربت، باد، آواز، مسافر و کمی میل به خواب.»
این پرفورمنس درباره‌ی ماست، درباره‌ی مسیرهایی که پیمودیم، می‌پیماییم و شاید خواهیم پیمود. از آن مهم‌تر درباره‌ی احساسات ما نسبت به مسیرهایمان که می‌گوییم و می‌شنویم چگونه و با چه دیدگاهی سوار بر خودروی عزم و اراده هستیم، چگونه ادامه می‌دهیم و چگونه بر سختی‌های این را غلبه می‌کنیم. نام این پرفورمنس را «جاده، احساس و ما» نهادم و می‌دانم این سه‌گانه درونمایه‌ای عجیب در خود نهاده که ما را مشتاق به صحبت و جست‌وجو می‌کند و ما را می خواند که نگاهی متفاوت به ان داشته باشیم و پس از آن با عزم بیشتر، این مسیرها را طی کنیم.
